Een paard als een heuvellandschap

Ongeveer 4 meter lang, 3 meter hoog en 90 cm breed is ie. Het paard van kunstenaar Miriam Knibbeler, dat op 27 maart a.s. in drie delen naar museum Belvedère zal worden vervoerd.

Het was Han Steenbruggen, directeur van dit museum in Heerenveen, die dit veel te grote paard, in Miriams’ relatief veel te kleine atelier, zag liggen, toen hij in september een bezoek bracht aan de Biotoop in Haren. Het overrompelde hem, zo zegt hij. Hij vond dit beeld al zo realistisch uitgewerkt en zo indrukwekkend vormgegeven, dat hij Miriam Knibbeler uitnodigde het dier bij zijn museum tentoon te stellen, zodra het eenmaal klaar zou zijn. “Alle kunst dat goed gemaakt is en ertoe doet, verdient een plek in dit museum” aldus Han Steenbruggen.

Levensecht en vol overgave

Het paard is noch levend, noch dood, maar wel levensecht te noemen. Al blijkt het uit pur te zijn vervaardigd en met verwarmingsbuizen zijn steun te krijgen. Dit paard heeft zich met zijn houding duidelijk volledig aan de zwaartekracht overgegeven. Zo ligt hij op zijn zij, met zijn kop iets naar boven geheven. Zijn ogen zijn gesloten en de bek ligt half open. De maag is goed gevuld. De poten rusten, half gebogen, met hun hoeven op de vloer.

Het is de huid van was, dat dit wezen zo levensecht maakt. “Intrigerend vind ik het moment net voordat iemand geboren wordt, of juist stervende is, of in coma ligt. Dat schemergebied zoek ik op” licht Miriam toe. Het komt tot uiting in de huid van haar wezens. Het oogt als de huid van een embryo, maar ook als de huid van een bijna stervend wezen.

Han Steenbruggen: “Dit werk is spannend. Het bevindt zich op het snijvlak van het realisme en het mythisch realisme. Het is realistisch maar ook weer niet, omdat het formaat groter is dan een werkelijk paard, het paard een witte, transparante huid heeft en geen haar. Het heeft iets esoterisch en melancholisch. De huid lijkt zijn kleur en glans te hebben gekregen door het maanlicht. Dit werk gaat over droom en werkelijkheid. Over zijn en niet zijn. Over kunnen en niet kunnen”.

Miriam vertelt dat dit paard ca. 33% groter is dan haar eigen paard. “Omdat ik de grootsheid van dit paard wil benadrukken. Zo groot dat je het dier niet direct kunt overzien.” Het is voor het eerst dat ze nu op zo’n groot formaat werkt. Een logische stap na vele voorstudies.

“Het paard wordt zo bijna een heuvellandschap. Door de liggende houding wordt het tevens abstracter”. Paarden zie je niet vaak in een liggend houding. Meestal staan ze. Zelfs wanneer ze slapen. “Juist met deze houding wil ik de kwetsbare kant van het dier tonen, in al zijn grootte”.

Er komen veel paarden voor in het oeuvre van Miriam. Niet alleen vanwege hun mythische betekenis, maar ook vanwege hun structuur en pezigheid. Anatomisch is het een interessant dier om op eigen wijze uit te werken, vindt Miriam.

Drifter

Vanaf december 2016 begon het paard zich te ontwikkelen. Nu, 15 maanden later, is het voltooid en krijgt het de naam ‘Drifter’. Maar Drifter is inmiddels zo groot geworden, dat het vandaag in drie delen wordt gezaagd, zodat het op die manier eerst door de deuropeningen en vervolgens naar museum Belvedère kan worden vervoerd.

Binnen museum Belvedère wordt Drifter weer in elkaar gezet. Daar mag het binnen een van de kabinetten liggen, te vinden binnen de rechterzijde van het museum. Een kabinet dat nog kleiner is dan het atelier van Miriam, waardoor de monumentaliteit van dit beeld nog meer waarneembaar is, aldus de directeur. Het paard zal worden vergezeld door kunst dat raakvlakken heeft met dit onderwerp.

Wie Drifter wil aanschouwen, kan van 31 maart a.s. tot en met 12 juni a.s. een kijkje nemen in museum Belvedère, aan de Oranje Nassaulaan 12 in Heerenveen. Het museum is geopend van dinsdag tot en met zondag van 11:00 – 17:00 uur.

Zoals het artikel met foto uiteindelijk in de Leeuwarder Courant en het Dagblad van het Noorden verscheen op 27 maart 2017: